تأثیر هالوپرایمینگ و هیدروپرایمینگ بر جوانه‌زنی بذر و رشد اولیه گیاهچه ذرت رقم هیبرید SC704 تحت تنش شوری و خشکی

این تحقیق به‌منظور بررسی عوامل مؤثر بر جوانه‌زنی، رشد و استقرار گیاهچه ذرت رقم هیبرید SC704 تحت شرایط تنش شوری و خشکی و تعیین بهترین تیمار پرایمینگ در شرایط تنش در تابستان 1389 در مرکز تحقیقات کشاورزی صفی‌آباد دزفول اجرا شد. این تحقیق در قالب آزمایش فاکتوریل با طرح پایه کاملاً تصادفی در سه تکرار در دو بخش آزمایشگاه و گلدان اجرا گردید. فاکتور اول شامل سه سطح پرایمینگ (شاهد، نیترات‌پتاسیم و آب‌مقطر)، فاکتور دوم شامل دو سطح محلول‌های اسمزی (کلریدسدیم و پلی-اتیلن‌گلیکول) و فاکتور سوم شامل پنج سطح پتانسیل اسمزی (0، 3/0-، 6/0-، 9/0 - و 2/1- مگاپاسکال) بودند. در این تحقیق برخی از شاخص‌های مرتبط با ویگور بذر از قبیل درصد جوانه‌زنی، طول، وزن ‌تر و وزن خشک ریشه‌چه و ساقه‌چه و متوسط زمان لازم برای جوانه‌زنی اندازه‌گیری شدند. نتایج حاکی از تأخیر جوانه‌زنی در هر دو محلول کلریدسدیم و پلی‌اتیلن‌گلیکول بود. درصد جوانه‌زنی و هم‌چنین دیگر شاخص‌های جوانه‌زنی تحت تأثیر تیمار پرایمینگ و شرایط تنش ایجاد شده قرار گرفتند و دارای اختلاف معنی‌دار بودند. در شرایط آزمایشگاه بذور در تمام غلظت‌های محلول کلریدسدیم جوانه زدند، اما در پتانسیل اسمزی 2/1- مگاپاسکال ایجاد شده به‌وسیله پلی‌اتیلن‌گلیکول جوانه‌زنی مشاهده نشد. پرایمینگ بذر موجب بهبود جوانه‌زنی و رشد گیاهچه‌ها تحت تنش‌های شوری وخشکی شد. با توجه به نتایج مشاهده شده، در شرایط آزمایشگاه، تیمار هالوپرایمینگ و در گلخانه تیمار هیدروپرایمینگ، بهترین و مؤثرترین تیمار بود.